eISSN: 1897-4252
ISSN: 1731-5530
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska/Polish Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Supplements Editorial board Reviewers Abstracting and indexing Contact Instructions for authors Publication charge Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
1/2010
vol. 7
 
Share:
Share:

KRONIKA NAUKOWA
Sprawozdanie z 19. Kongresu Światowego Towarzystwa Kardio-torakochirurgów (WSCTS) Buenos Aires, Argenty-na, 04–06.11.2009 r.

Janusz Wójcik
,
Tomasz Grodzki

Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2010; 7 (1): 101–103
Online publish date: 2010/03/31
Article file
- 20.pdf  [0.25 MB]
Get citation
 
 
19. Kongres WSCTS odbywał się w salach hotelu „Panamericano”, położonego przy ulicy C. Pellegrini, będącej południową częścią głównej arterii miasta noszącej nazwę „Alei 9 Lipca”. Hotel znajduje się vis à vis słynnego obelisku, będącego ikoną miasta (ryc. 1.). Organizatorem i ustępującym prezesem WSCTS był Roberto R. Favaloro, sukcesor znanego, sławnego i nieżyjącego już Rene Favalo-ro. Światowe Towarzystwo Kardio-torakochirurgów rozszerza listę znanych stowarzyszeń kardio-torakochirurgicznych (AATS, ESTS, ISDE czy EACTS), zrzesza kardio- i torakochirurgów z całego świata, w dużej części południowoamerykańskich. Polskę reprezentowali prof. Stanisław Woś i autorzy artykułu (ryc. 2.). Część torakochirurgiczna zjazdu odbywała się w sali „Amazonas” z udziałem m.in. P. Macchiariniego,
C. Deschampsa, J.D. Millera, A. Simona, I. Bellenisa, D. Petrova, S. Jamiesona, P. Sancheza, G. Lyonsa i licznej rzeszy torakochirurgów latynoamerykańskich. Z powodu grypy nie dotarł Gaetano Rocco. Obrady zainicjował P. Macchiarini wykładami, w których omówił nowości w torakochirurgii: „Airways Lung Tissue Engineering and Cell Repair” i „Advances in Airway Surgery”. Wykłady dotyczyły zastosowania przeszczepów tchawicy i oskrzeli od zmarłych dawców, z pozbawieniem preparatów cech antygenowości HLA
z pomocą bioinżynierii, z zastosowaniem komórek macierzystych i z odnową aktywności naczyniowej tak przygotowanego preparatu, z jego implantacją w miejsce usuniętego i zniszczonego odcinka drzewa oskrzelowego, np. w przebiegu malacji. Zastosowanie komó-rek macierzystych w leczeniu nadciśnienia płucnego, odcinkowa resekcja tchawicy w kombinowanym znieczuleniu zewnątrzopono-wo-
-miejscowym oraz technika apnoeic oxygenation uzupełniały to ciekawe wystąpienie. O ile zastosowanie komórek macierzystych ciągle jeszcze dotyczy przyszłości medycyny, o tyle pozostałe poruszone problemy stanowią jej teraźniejszość i wywołały żywą reak-cję słuchaczy. Dyskusja dotyczyła problemu połykania i ewentualnego opanowania krwawienia przy częściowej resekcji tchawicy z dojścia szyjnego przy tym typie znieczulenia. Apnoeic oxygenation pozwala na odcinkową resekcję tchawicy lub operacje bronchopla-styczne bez intubacji „z pola”. Wstępna wentylacja przez 10 min 100-procentowym tlenem, a następnie podawanie go przez cewnik do dystalnej części drzewa oskrzelowego z przepływem 15 l/min zapewniają warunki wykonania zespolenia zbliżone do techniki jet ventilation. Autorzy artykułu stosują z powodzeniem technikę Macchiariniego od 2002 r. Nowością była też praca D. Kilica z Turcji „The Diagnostic Significance and the Assessment of the Value of Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF) as a Marker for Success of Chemical Pleurodesis in Malignant Pleural Effusion”. Enzymatyczna ocena poziomu czynnika wzrostu śródbłonka naczyń (ang. vascular endothelial growth factor – VEGF) w płynie opłucnowym wykazała statystycznie istotne podwyższenie jego poziomu w przy-padkach onkologicznych w stosunku do nieonkologicznych. Prezentacja „Can PleuraSeal Decrease the Duration of Intercostal Drain-age and Hospital Stay After Elective Pulmonary Resection?” A. Barua z Wielkiej Brytanii umocniła pozycję zastawki Pleura-Seal™ w ograniczaniu stopnia przecieku powietrza po operacjach płuc. Jednym z głównych tematów obrad było leczenie operacyjne guzów ściany klatki piersiowej, a zwłaszcza guza desmoidalnego (ang. desmoid tumors). W prezentacji C. Deschampsa oraz pracy F.C. Abrao z Brazylii pt. „Chest Wall Desmoid Tumors: The Impact of Surgical Margins on Risk of Recurrence” szczególne miejsce w leczeniu tej odmiany mięsaka, o dużej skłonności do lokalnych wznów, przyznano chirurgii. Trwający przez cały kongres cykl wykładów autor-skich poruszał szereg ważnych tematów wraz z aktualizacją wiedzy i sposobów leczenia. „Surgery for Advanced Lung Cancer-Reconstruc-tion and Homografts” P. Macchiariniego i „Lobectomy With Pulmonary Artery Resection: Morbidity, Mortality, and Long-Term Survival” P. Maietty poruszały problemy rozszerzania operacyjności dla przypadków zaawansowanych bądź z ograniczeniami. Na szczególne zainteresowanie zasługiwał wykład A. Fernandeza pt. „Omental Flaps as Solution for Complex Thoracic Surgical Pro-blems”, bowiem znane wcześniej użycie pomostu z sieci większej było jednym ze sposobów zamknięcia przetoki oskrzelowej, wyko-rzystywane przez zespół W. Wedera z Zurychu w oryginalnym sposobie leczenia ropniaków opłucnej po pneumonektomii, będące treścią polskiej prezentacji zjazdowej. Jedną z sesji poświęcono operacyjnemu leczeniu rakowiaków. Szczególną wartość posiadały prace J.C. das Neves Pereiry pt. „Angiogenesis is a Strong Predictor of Nodal Metastasis in Typical Broncho-pulmonary Carcinoid Tumor” oraz D. Messiasa pt. „Bronchopulmonary Typical Carcinoid Tumor: The Incidence and Pattern of Lymph Node Micrometasta-sis”. Skuteczność markera CD34 w ocenie nasilenia angiogenezy w obrębie tkanki guza jako czynnika prognostycznego dla przerzu-tów węzłowych oraz obecność mikroprzerzutów w węzłach u 11/75 ocenianych chorych (przy 9/75 typowych przerzutów węzłowych) nakazują nowe podejście do zakresu limfadenektomii i prognozowaniu rakowiaków. Transplantacje płuc stają się obecnie jednym z tematów wiodących, a wyniki dotyczą i coraz większych grup leczonych, i nowych pojawiających się problemów. Zespół R.R. Favaloro w pracy „Lung Transplantation: 15 Years Experience in a Single Center” określił w grupie 143 chorych wyniki odległe przeżyć 1-, 3-, 5- i 7-letnich na 66%, 56%, 43% i 30%, podając PGD i sepsę jako główne czynniki niepowodzeń w tej grupie. Zwężenia zespoleń oskrze-lowych po transplantacjach i sposoby ich leczenia były tematem prac: „Analysis of Predictive Factor of Bronchial Complications Fol-lowing Lung Transplantation” T.N. Machuca, „Self-Expandable stents for Treatment of Bronchial Stenosis After Lung Transplantation” M.N. Samano i „Surgical Treatment of Bronchial Complications Following Lung Transplantation” J.J. Camargo, a częstotliwość zwężeń oceniono na 4,6–17,5%. Ostre powikłania brzuszne (6,1%) w grupie chorych po transplantacji płuc, najczęściej o typie perforacji, o dużej śmiertelności przedstawił C.C.E. Medina w pracy pt. „Intra-Abdominal Complications in Patients After Lung Transplantation”. Na zjeździe chirurgiczno-onkologicznym nie mogło też zabraknąć prac o leczeniu nieoperacyjnym przypadków zaawansowanych. W ten nurt wpisywały się prezentacje T. Hubleta pt. „Early Results of Percutaneous Radiofrequency Ablation for Pulmonary Malignan-cies by a Thoracic Surgeon” oraz V. Anikina pt. „Intraoperative cryoablation of primary peripherial lung cancer”.
Polskie doniesienia z zakresu kardiochirurgii pt. „Comparison of the Results of CABG in Patients With and Without Previous Per-cutaneous Coronary Intervention” oraz „Geometry of Subvalvular Apparatus in Ischemic Mitral Regurgitation” pochodziły z ośrodka katowickiego prof. S. Wosia.
Autorzy artykułu prezentowali natomiast 10-letnie doświadczenia w leczeniu ropniaka opłucnej po pneumonektomii metodą Wedera w pracy pt. „Repeated pleural debridement. Long-term results of the new approach to postpneumonectomy empyema”. Metoda znana też pod nazwą accelerated treatment i „obliteracji płynowej” umożliwiła uzyskanie 92% wyleczeń, w tym blisko 80% bez potrzeby torakoplastyki, co stanowi istotną jakość w leczeniu tego powikłania. Z onkologicznego punktu widzenia za-skakująco dobre wyniki przeżyć dla przypadków nowotworowych sięgające 148 mies., ze średnią 68 mies. nakazują bardziej szczegółową ocenę zjawisk immunologicznych zachodzących u tych chorych.
Jedną z sesji prowadzoną przez C. Deschampsa poświęcono prezentacji wybranych przypadków i analizie przyjętej strategii diagnostyki i leczenia. Przedstawiany przypadek z Kliniki Mayo ropniaka opłucnej z przetoką po pneumonektomii leczony z po-wodzeniem bez torakoplastyki wg zasad zbliżonych do metody Wedera wzmocnił wartość polskiej prezentacji i propagowanie metody wśród obecnych na kongresie torakochirurgów.
Buenos Aires i Argentyna nadawały się do organizacji obecnego Kongresu jak żadne inne miejsce na świecie. Wiosenne słońce (w listopadzie!) i temperatury 20–25°C dodawały blasku urokowi miasta, jego architekturze i otoczeniu, zwłaszcza dla nas – miesz-kańców półkuli północnej. Miasto nieustannie kusi niespotykanym mariażem architektury francuskiej, włoskiej i hiszpańskiej XIX i XX w., z rozmachem nowoczesnych wieżowców i modernistyczną adaptacją starych zabudowań portowych w dzielnicy Puerto Madero. Koloryt uliczek, domów i restauracyjek z pokazami tanga w dzielnicy La Boca, będącej odpowiednikiem paryskiego Montmartre’u, dopełnia górująca nad nią korona stadionu słynnego klubu piłkarskiego Boca Juniors. Niezapomniane wrażenie pozostawia wizyta w dzielnicy Ricoleta, z parkiem ponad 100-letnich fikusów, z których największy ma średnicę ok. 6 m, a rozpię-tość podpieranych sztucznie konarów sięga kilkudziesięciu metrów. Naprzeciw niego znajduje się kawiarnia, gdzie przesiadywali słynni kierowcy Juan Manuel Fangio i Tazio Nuvolari, pełna pamiątek po nich. W jej bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się histo-ryczny cmentarz z nieustannie odwiedzanym i ukwieconym grobem Evity Peron (ryc. 3.). Kolacja z wieczornym spektaklem, z po-kazem tanga stanowi obowiązkową pozycję pobytu w Buenos Aires. Wycieczka do pokazowej farmy w obrębie „pampasów” – argentyńskiego odpowiednika prerii – pokazała życie, zwyczaje i kuchnię „gauchos” – argentyńskich kowbojów i sekrety narodo-wego przemysłu Argentyny, tj. hodowli bydła. Wygodne połączenie promowe Buquebus pozwoliło zaś w ciągu godziny dotrzeć do Urugwaju, zwiedzić i zaliczyć kolejne egzotyczne dla Europejczyka miejsce na ziemi. „Myśmy tam byli, miód i wino pili”.
Copyright: © 2010 Polish Society of Cardiothoracic Surgeons (Polskie Towarzystwo KardioTorakochirurgów) and the editors of the Polish Journal of Cardio-Thoracic Surgery (Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska). This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.