eISSN: 1897-4252
ISSN: 1731-5530
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska/Polish Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Supplements Editorial board Reviewers Abstracting and indexing Contact Instructions for authors Publication charge Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
1/2010
vol. 7
 
Share:
Share:
abstract:

LISTY DO REDAKCJI
Profesor Jerzy Kuch – wspomnienie

Mirosław Dłużniewski

Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2010; 7 (1): 123–125
Online publish date: 2010/03/31
View full text Get citation
 
Czwartego stycznia 2010 r. zmarł prof. Jerzy Kuch, nasz przyjaciel, nauczyciel i wychowawca. Jerzy Kuch urodził się w 1931 r. w Pruszkowie, tam ukończył Gimnazjum i Liceum im. Tomasza Zana. Następnie w latach 1950–1956 studiował na Akademii Medycz-nej w Warszawie. Po ukończeniu studiów, w 1957 r. został powołany do okresowej wojskowej służby medycznej. Pracował jako lekarz w jednostce wojskowej 82. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Rogowie, a następnie jako wykładowca i lekarz w Wyższej Szkole Artylerii im. Józefa Bema w Toruniu (do 1959 r.). Później, w latach 1959–1962 mieszkał i pracował w Toruniu. Był lekarzem na Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala Miejskiego im. Mikołaja Kopernika.
W 1962 r. wrócił do Warszawy i rozpoczął pracę na Akademii Medycznej, z którą był związany do końca swojej 45-letniej pracy zawo-dowej. Najpierw pracował w Instytucie Kardiologii pod kierunkiem swojego mistrza, prof. Zdzisława Askanasa, gdzie uzyskał wszystkie stopnie przygotowania zawodowego w zakresie chorób wewnętrznych (IIº – 1966 r.) i kardiologii – 1971 r., a następnie w Katedrze i Klini-ce Kardiologii II Wydziału Lekarskiego, którą kierował 20 lat! (1981–2001).
Wynikiem działalności naukowej Jerzego Kucha były kolejne stopnie i tytuły naukowe – w 1966 r. obronił pracę doktorską pt. „Badania immunoelektroforetyczne w zawale serca”, a w 1971 r. pracę habilitacyjną pt. „Ocena odczynów immunologicznych w zawa-le serca przy użyciu metody immunofluorescencyjnej”; tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1983 r., a profesora zwy-czajnego w 1989.
Oprócz licznych pobytów szkoleniowych w latach 60. i 70. w klinikach kardiologii w Budapeszcie, Pradze, Bratysławie i Szpitalu Charité w Berlinie, uzyskał stypendia naukowe w Instytucie Patologii Uniwersytetu w Düsseldorfie (prof. H. Meessen – 1974 r.) i w Klinice Kardiologii Szpitala Hammersmith w Londynie (prof. A. Masseri – 1986 r.).
W Instytucie w Düsseldorfie uczestniczył w badaniach patofizjologicznych niedokrwionego mięśnia serca w nagłych zgonach kardiologicznych, które to badania zaowocowały dwiema publikacjami. Natomiast w Klinice Kardiologii w Londynie miał okazję zapoznania się z nowoczesnymi, na ówczesne czasy, metodami inwazyjnymi, stosowanymi w ostrych zespołach wieńcowych.
Od 1965 r. był członkiem Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, a od 1989 r. także członkiem Europejskiego Towarzystwa...


View full text...
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.