Porównanie wyników obrazowania przedniej części oczodołu za pomocą ultrasonografii standardowej i wysokiej rozdzielczości oraz rezonansu magnetycznego

Cel
porównanie pomiarów zmian położonych w przedniej części oczodołu, wykonanych za pomocą rezonansu magnetycznego w cewce lokalnej oraz ultrasonografii standardowej i wysokiej częstotliwości.

Materiał i metody
analiza retrospektywna danych pacjentów z lat 2011– 2017 diagnozowanych i leczonych w Poradni Onkologii Okulistycznej Szpitala Klinicznego Przemienienia Pańskiego UMP. Pacjentów włączano do badanej grupy, jeśli do diagnostyki użyto badań rezonansu magnetycznego i ultrasonografii.

Wyniki
badaną grupę stanowiło 7 mężczyzn i 10 kobiet w średnim wieku 59 lat. Obserwowano w większości naczyniaki (5 przypadków – 29,4%), żylaki (3 pacjentów – 17,6%), zmiany przerzutowe (2 pacjentów – 11,8%). Średnia wartość wymiaru przednio-tylnego zmian wynosiła 8,87 mm w badaniu rezonansu magnetycznego, 7,59 mm w badaniu ultrasonografii i 7,50 mm w badaniu ultrabiomikroskopii. Wymiar poprzeczny wynosił średnio 9,85 mm w badaniu rezonansu magnetycznego, 9,69 mm w badaniu ultrasonografii i 8,93 mm w badaniu ultrabiomikroskopii. W 12 przypadkach (70,6%) rozbieżność między pomiarem wymiaru przednio-tylnego (penetracji w głąb oczodołu) w badaniu rezonansu magnetycznego a tym samym pomiarem w badaniu ultrabiomikroskopii wynosiła mniej niż 1,0 mm, w 2 przypadkach – między 1,0 mm a 3,0 mm (11,8%), w 2 przypadkach – powyżej 3,0 mm (11,8%). W wymiarze poprzecznym ta rozbieżność wynosiła poniżej 1,0 mm w 7 przypadkach (41,1%), 1,0–3,0 mm – w 7 przypadkach (41,1%), powyżej 3,0 mm – w 3 przypadkach (11,8%). Różnice między wynikami badań rezonansu magnetycznego i ultrasonograficznym wynosiły kolejno: różnica poniżej 1,0 mm – 12 przypadków (70,5%), różnica 1,0–3,0 mm – 4 przypadki (23,5%) i różnica powyżej 3,0 mm – 1 przypadek (5%) dla wymiaru przednio-tylnego oraz różnica poniżej 1,0 mm – 7 przypadków (41,1%), różnica 1,0–3,0 mm – 5 przypadków (29,4%) i różnica powyżej 3,0 mm – 2 przypadki (11,8%) dla wymiaru poprzecznego.

Wnioski
analiza pomiarów z badania rezonansu magnetycznego i z badania ultrasonografii wykazała rozbieżność do 3,0 mm w 82,3% analizowanych zmian, z większą rozbieżnością dla wymiarów poprzecznych. Ultrasonografia wysokiej rozdzielczości może być alternatywą dla rezonansu magnetycznego w obrazowaniu zmian położonych w przedniej części oczodołu, w waunkach zachowania odpowiedniej techniki badania.



Aim
The aim was to compare the measurements of anterior orbital lesions obtained using magnetic resonance imaging with surface coil, as well as standard- and high-frequency ultrasound.

Material and methods
Patients were enrolled in this retrospective study, if they had all three imaging studies performed as a part of the diagnostic management. A high-frequency ultrasound was performed using and immersion add-on (ClearScan®, Ellex).

Results
The study group consisted of 7 men and 10 women at the mean age of 59 years. The lesions these subjects presented with included 5 (29.4%) haemangiomas, 3 (17.6%) varices, and 2 (11.8%) metastases. A mean anterior-posterior dimension was 8.87 mm, 7.59 mm and 7.50 mm in magnetic resonance imaging, standard-ultrasound and high-frequency ultrasound, respectively. A mean transverse dimension was 9.85 mm, 9.69 mm and 8.93 mm in magnetic resonance imaging, standard-ultrasound and high-frequency ultrasound, respectively. In 12 cases (70.6%), the difference between magnetic resonance imaging and high-frequency ultrasound measurements in anterior-posterior dimension was <1.0 mm, in 2 cases (11.8%), between 1.0 mm and 3.0 mm, and >3.0 mm in 2 cases (11.8%). For the transverse dimension, the difference was <1.0 mm in 7 cases (41.1%), between 1.0 mm and 3.0 mm in 7 cases (41.1%), and >3.0 mm in 3 cases (11.8%). The difference between magnetic resonance imaging and standard ultrasound measurements in anterior-posterior dimension was <1.0 mm in 12 cases (70.5%), between 1.0 mm and 3.0 mm in 4 cases (23.5%), and >3.0 mm in 1 case (5%). For the transverse dimension, the difference was <1.0 mm in 7 cases (41.1%), between 1.0 mm and 3.0 mm in 5 cases (29.4%), and >3.0 mm in 2 cases (11.8%).

Conclusions
The anterior-posterior dimension measured by magnetic resonance imaging and ultrasound was comparable in 82.3% of cases (the difference was within 3.0 mm), while a transverse measurement bore a higher error. High frequency ultrasound might represent an interesting alternative to orbital magnetic resonance imaging while maintaining the appropriate technique.