Specjalizacje, Kategorie, Działy
123RF

Metformina nieoczekiwanym sojusznikiem w walce z long COVID?

Udostępnij:

Stosowanie metforminy u osób dorosłych z cukrzycą typu 2 (T2D) wiąże się z nieco mniejszą częstością występowania long COVID (PASC) i zgonu w ciągu 180 dni od zakażenia SARS-CoV-2.

Wcześniejsze badania wykazały, że stosowanie metforminy przed lub w trakcie zakażenia SARS-CoV-2 zmniejsza ryzko ciężkiego przebiegu COVID-19, jak również niebezpiecznych dla zdrowia następstw po przechorowaniu SARS-CoV-2 (PASC), określanych jako długi COVID.

Metformina łagodzi objawy long COVID?

Badacze przeprowadzili retrospektywną analizę kohortową w celu oceny związku między stosowaniem metforminy przed i w trakcie zakażenia SARS-CoV-2 a późniejszą częstością występowania PASC.

Naukowcy wykorzystali dane z baz danych elektronicznej dokumentacji medycznej (EHR) National COVID Cohort Collaborative (N3C) i National Patient-Centered Clinical Research Network (PCORnet), aby zidentyfikować osoby dorosłe (w wieku powyżej 21 lat) z cukrzycą typu 2, którym przepisano leki przeciwcukrzycowe w ciągu ostatnich 12 miesięcy.

Uczestnicy zostali podzieleni na osoby stosujące metforminę (grupa metforminy) oraz osoby stosujące inne nieinsulinowe leki przeciwcukrzycowe, takie jak pochodne sulfonylomocznika, inhibitory dipeptydylopeptydazy-4 lub tiazolidynodiony (grupa porównawcza). Osoby, które przyjmowały agonistów receptora glukagonopodobnego peptydu 1 lub inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego-2, zostały wykluczone z badania. 

Pierwszorzędowym wynikiem było wystąpienie PASC lub zgonu w ciągu 180 dni od zakażenia SARS-CoV-2, zdefiniowane przy użyciu kodu diagnostycznego Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób U09.9 i/lub obliczalnego fenotypu zdefiniowanego przez przewidywane prawdopodobieństwo >75 proc. dla PASC przy użyciu U09.9 (fenotyp obliczalny PASC).

Wyniki analizy 

Nukowcy wykazali, że stosowanie metforminy wiązało się z o 21 proc. niższym ryzykiem zgonu lub PASC przy użyciu kodu rozpoznania U09.9 (P <0,001) i o 15 proc. niższym ryzykiem przy użyciu fenotypu obliczalnego PASC (P <0,001) w zestawie danych N3C niż stosowanie bez metforminy.

W zbiorze danych PCORnet ryzyko zgonu lub PASC było o 13 proc. niższe przy użyciu kodu diagnozy U09.9 (P = 0,08) przy stosowaniu metforminy niż bez niej, podczas gdy ryzyko nie różniło się istotnie między grupami przy zastosowaniu fenotypu obliczalnego PASC (P = 0,58).

Częstość występowania PASC przy użyciu kodu rozpoznania U09.9 dla grupy metforminy i grupy porównawczej była podobna w obu zestawach danych (odpowiednio 1,6 i 2,0 proc. w N3C oraz 2,2 i 2,6 proc. w PCORnet). Jednak przy użyciu obliczalnego fenotypu częstość występowania PASC w grupie metforminy i grupy porównawczej wynosiła odpowiednio 4,8 i 5,2 proc. w N3C oraz 25,2 i 24,2 proc. w PCORnet.

Autorzy badania wskazali, że częstość występowania PASC była niższa, gdy została zdefiniowana przez kod [Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób – red.] w porównaniu z obliczalnym fenotypem w obu bazach danych. Ich zdaniem „może to odzwierciedlać wyzwania związane z opieką kliniczną nad osobami dorosłymi wymagającymi przewlekłego leczenia farmakologicznego oraz prawdopodobieństwo, że ci dorośli otrzymają prawidłową diagnozę PASC”. 

Menedzer Zdrowia facebook

 
 
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.