Ryfaksymina w leczeniu chorych z IBS z dodatnim wynikiem wodorowego testu oddechowego
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 03.12.2012
Źródło: Meyrat P, Safroneeva E, Schoepfer AM. Rifaximin treatment for the irritable bowel syndrome with a positive lactulose hydrogen breath test improves symptoms for at least 3 months. Aliment Pharmacol Ther 2012; 36: 1084-1093
Zespół jelita nadwrażliwego (IBS) jest przewlekłym schorzeniem przewodu pokarmowego o nieznanej etiologii. Szacuje się, że nawet 10% populacji może chorować na IBS. Jednym ze zjawisk patofizjologicznych opisywanych u części chorych z IBS jest obecność zaburzeń w składzie flory bakteryjnej przewodu pokarmowego. Istnieje dość duża rozbieżność danych dotyczących częstości nieprawidłowości w tak zwanym doustnym teście wodorowym, będących odzwierciedleniem omawianych zaburzeń.
Dane literaturowe wskazują, że 14% – 78% chorych z IBS może mieć dodatni wynik testu wodorowego. Ryfaksymina jest półsyntetycznym antybiotykiem nie wchłaniającym się ze światła przewodu pokarmowego do krwiobiegu. Badania in vitro pokazują, że lek ten działa przeciwko wielu bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym, bakteriom tlenowym i beztlenowym Agencja FDA (Food and Drug Administration) zarekomendowała stosowanie ryfaksyminy w biegunce podróżnych oraz w encefalopatii wątrobowej. Wiele badań wykazało także, ze lek ten jest skuteczny u chorych z IBS. W jednym z ostatnich wydań Alimentary Pharmacology and Therapeutics ukazała się praca przedstawiająca wyniki IV fazy badań klinicznych dotyczących omawianego zagadnienia.
W badaniu tym chorzy z IBS poddawani byli doustnemu testowi wodorowemu. U chorych z pozytywnym wynikiem testu stosowano kurację ryfaksyminą przez okres 14 dni. Chorzy wypełniali kwestionariusz Likerta oceniający nasilenie objawów związanych z IBS przed badaniem, w 4 i 14 tygodniu badania.
106/150 (71%) chorych z IBS wykazywało wyjściowo dodatni doustny test wodorowy. Chorzy ci leczeni byli ryfaksyminą. Oszacowano, że w 4 tygodniu badania lek ten doprowadził do istotnej poprawy w zakresie następujących objawów: wzdęcie brzucha, biegunka, ból brzucha. Także ogólne samopoczucie chorych uległo istotnej poprawie. Podobne korzystne efekty terapii odnotowano w 14 tygodniu badania. U 55/64 (86%) chorych z wyjściowo pozytywnym wynikiem testu wodorowego doszło do normalizacji wyniku tego badania w tygodniu 4.
Autorzy konkludują, że 14-dniowa terapia ryfaksyminą u chorych z IBS z dodatnim wodorowym testem oddechowym przynosi istotną, długotrwałą (co najmniej 3-miesięczną) poprawę w zakresie większości najważniejszych objawów chorobowych IBS.
W badaniu tym chorzy z IBS poddawani byli doustnemu testowi wodorowemu. U chorych z pozytywnym wynikiem testu stosowano kurację ryfaksyminą przez okres 14 dni. Chorzy wypełniali kwestionariusz Likerta oceniający nasilenie objawów związanych z IBS przed badaniem, w 4 i 14 tygodniu badania.
106/150 (71%) chorych z IBS wykazywało wyjściowo dodatni doustny test wodorowy. Chorzy ci leczeni byli ryfaksyminą. Oszacowano, że w 4 tygodniu badania lek ten doprowadził do istotnej poprawy w zakresie następujących objawów: wzdęcie brzucha, biegunka, ból brzucha. Także ogólne samopoczucie chorych uległo istotnej poprawie. Podobne korzystne efekty terapii odnotowano w 14 tygodniu badania. U 55/64 (86%) chorych z wyjściowo pozytywnym wynikiem testu wodorowego doszło do normalizacji wyniku tego badania w tygodniu 4.
Autorzy konkludują, że 14-dniowa terapia ryfaksyminą u chorych z IBS z dodatnim wodorowym testem oddechowym przynosi istotną, długotrwałą (co najmniej 3-miesięczną) poprawę w zakresie większości najważniejszych objawów chorobowych IBS.
Przegląd Gastroenterologiczny
