Skuteczność i bezpieczeństwo terapii biologicznej w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna – doświadczenia własne
Autor: Marzena Demska
Data: 16.12.2011
Wstęp : Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym schorzeniem zapalnym przewodu pokarmowego o nieznanej etiologii. Celem jego terapii jest osiągnięcie remisji oraz zapobieganie powikłaniom, takim jak: przetoki, zwężenia i ropnie. W przypadku nieskuteczności typowego leczenia immunosupresyjnego oraz w leczeniu zachowawczym przetok stosuje się terapię biologiczną.
Cel: Analiza skuteczności i bezpieczeństwa terapii biologicznej przeciwciałami monoklonalnymi – infliksymabem lub adalimumabem, w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna.
Materiał i metody : Przeanalizowano przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna u 43 pacjentów (27 mężczyzn i 16 kobiet) Kliniki Chorób Przewodu Pokarmowego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, których w latach 2008–2010 zakwalifikowano do terapii biologicznej. Oceniono wiek i płeć pacjentów, objawy kliniczne, wyniki badań laboratoryjnych oraz skuteczność i bezpieczeństwo leczenia na podstawie wskaźnika aktywności choroby (CDAI).
Wyniki: Podczas obserwacji 21 pacjentów (48,8%) leczono infliksymabem, 11 (25,6%) – adalimumabem, natomiast u 11 (25,6%) prowadzono terapię z użyciem obu leków w różnej kolejności. Wskazaniami do zmiany leku były: brak odpowiedzi pierwotnej, utrata odpowiedzi w trakcie leczenia lub wystąpienie reakcji alergicznych. Po zastosowaniu terapii biologicznej u 32 pacjentów (74,4%) stwierdzono remisję choroby, ze średnią redukcją wartości wskaźnika CDAI z 308 pkt do 93,5 pkt. U 2 chorych (4,7%) nie uzyskano odpowiedzi klinicznej. W przypadku 9 pacjentów (20,9%) przerwano terapię biologiczną, z czego 2 (4,7%) wymagało pilnej interwencji chirurgicznej, u 7 (16,3%) było to spowodowane wystąpieniem działań niepożądanych. W analizowanym przedziale czasowym obserwowano następujące powikłania: reakcje nadwrażliwość na lek (u 7 chorych), nawracające infekcje (u 3 chorych), bezsenność (u 1 osoby), gruźlica (u 1 pacjenta) oraz przejściowe zaburzenia widzenia (u 1 osoby).
Wnioski: Terapia biologiczna z zastosowaniem infliksymabu i adalimumabu jest stosunkowo skuteczną i bezpieczną metodą, umożliwiającą osiągnięcie i utrzymanie remisji w chorobie Leśniowskiego-Crohna o ciężkim przebiegu.
Cel: Analiza skuteczności i bezpieczeństwa terapii biologicznej przeciwciałami monoklonalnymi – infliksymabem lub adalimumabem, w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna.
Materiał i metody : Przeanalizowano przebieg choroby Leśniowskiego-Crohna u 43 pacjentów (27 mężczyzn i 16 kobiet) Kliniki Chorób Przewodu Pokarmowego Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, których w latach 2008–2010 zakwalifikowano do terapii biologicznej. Oceniono wiek i płeć pacjentów, objawy kliniczne, wyniki badań laboratoryjnych oraz skuteczność i bezpieczeństwo leczenia na podstawie wskaźnika aktywności choroby (CDAI).
Wyniki: Podczas obserwacji 21 pacjentów (48,8%) leczono infliksymabem, 11 (25,6%) – adalimumabem, natomiast u 11 (25,6%) prowadzono terapię z użyciem obu leków w różnej kolejności. Wskazaniami do zmiany leku były: brak odpowiedzi pierwotnej, utrata odpowiedzi w trakcie leczenia lub wystąpienie reakcji alergicznych. Po zastosowaniu terapii biologicznej u 32 pacjentów (74,4%) stwierdzono remisję choroby, ze średnią redukcją wartości wskaźnika CDAI z 308 pkt do 93,5 pkt. U 2 chorych (4,7%) nie uzyskano odpowiedzi klinicznej. W przypadku 9 pacjentów (20,9%) przerwano terapię biologiczną, z czego 2 (4,7%) wymagało pilnej interwencji chirurgicznej, u 7 (16,3%) było to spowodowane wystąpieniem działań niepożądanych. W analizowanym przedziale czasowym obserwowano następujące powikłania: reakcje nadwrażliwość na lek (u 7 chorych), nawracające infekcje (u 3 chorych), bezsenność (u 1 osoby), gruźlica (u 1 pacjenta) oraz przejściowe zaburzenia widzenia (u 1 osoby).
Wnioski: Terapia biologiczna z zastosowaniem infliksymabu i adalimumabu jest stosunkowo skuteczną i bezpieczną metodą, umożliwiającą osiągnięcie i utrzymanie remisji w chorobie Leśniowskiego-Crohna o ciężkim przebiegu.
Przegląd Gastroenterologiczny
