Dwukrotnie większe ryzyko zawału serca, udaru mózgu i zgonu po przechorowaniu COVID-19

Nigdy tak długo

W przypadku osób, które miały cięższy przebieg choroby i musiały być hospitalizowane, ryzyko chorób sercowo-naczyniowych oraz zgonu było nawet ponadtrzykrotnie większe. Ryzyko tych schorzeń jest wtedy podobne jak u chorych na cukrzycę i chorobę tętnic obwodowych (PAD).

Wskazują na to badania obejmujące prawie 250 tys. osób, których dane zgromadzono w bazie danych UK Biobank w Wielkiej Brytanii, dotyczących zachorowań podczas pandemii. Wybrano 11 tys. pacjentów z potwierdzonym testem zachorowaniem na COVID-19 w 2020 r., spośród których 3 tys. wymagało hospitalizacji. Wszystkich porównano z grupą ponad 222 tys. osób, które nie miały koronawirusa.

Do zachorowań tych doszło jeszcze przed wprowadzeniem szczepionki przeciwko wirusowi SARS-CoV-2, kiedy wszyscy byli przeciwko niemu mało odporni. To się zmieniło dopiero po rozpowszechnieniu szczepionek oraz przechorowaniu COVID-19 przez zdecydowaną większość populacji.

Już wcześniej zauważono, że infekcje układu oddechowego, zarówno pochodzenia bakteryjnego, jak i wirusowego, takie jak grypa, zwiększają po przechorowaniu ryzyko chorób sercowo-naczyniowych oraz zgonu. Nigdy jednak zagrożenie to nie występowało aż tak długo – przez trzy lata.

– Nie ma żadnej oznaki, by to ryzyko z czasem słabło – zwraca uwagę w wypowiedzi dla CNN jeden z autorów badania, dr Stanley Hazen z Cleveland Clinic. Jego zdaniem to najbardziej interesujące i zaskakujące odkrycie w tych badaniach.

Unikatowa właściwość COVID-19

Kardiolog dr Patricia Best z Mayo Clinic podejrzewa, że ta niekorzystna właściwość może być unikatowa dla COVID -19. I w jej ocenie świadczy o tym, jak odmienna i podstępna jest to infekcja. Dotąd na całym świecie zachorowało z tego powodu ponad 1 mld ludzi.

Autorzy badania zaznaczają, że nie wiedzą, dlaczego COVID-19 tak długotrwale zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Wydawało się, że można to tłumaczyć wpływem wirusa SARS-CoV-2 na śródbłonek naczyń krwionośnych, gdyż destabilizuje on odkładającą się w nim blaszkę miażdżycową. A wiadomo, że pęknięcie tej blaszki może skutkować skrzepem i zatkaniem tętnicy serca, co jest bezpośrednią przyczyną zawału serca.

Tego jednak nie potwierdzają badania osób z genetyczną skłonnością do zawału serca lub do infekcji COVID-19, jakie przeprowadził prof. Hooman Allayee z University of Southern California. Nie wykazano, by częściej dochodziło u nich do zawału, udaru mózgu lub zgonu.

Zauważono natomiast, że na tego rodzaju powikłania bardziej narażone są osoby z grupami krwi A, B i AB, a mniej te z grupą 0. Nie oznacza to, że osoby z grupą krwi 0 po zachorowaniu na COVID-19 nie są w ogóle narażone na choroby-sercowo-naczyniowe, a jedynie w mniejszym stopniu niż te z pozostałymi grupami krwi – wyjaśnia dr Stanley Hazen. Uważa on, że gen kodujący grupę krwi może mieć jakiś związek z większym ryzykiem zawału i udaru.

Aspiryna dobra na wszystko

Ryzyko tych powikłań zmniejsza jednak zażywanie niskodawkowej aspiryny (zalecanej w profilaktyce zawału serca i udaru niedokrwiennego). Taką zależność zauważono nawet u tych pacjentów, którzy byli hospitalizowani z powodu COVID-19. To oznacza, że dzięki temu ryzyko takie może zostać złagodzone – dodaje specjalista.

Według dr. Stanleya Hazena lekarze powinni częściej pytać swoich pacjentów o to, czy przeszli COVID-19, by ich uważniej monitorować z powodu większego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych oraz zgonu. Dodaje, że szczepienie przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 zmniejsza ryzyko tych powikłań. Jednak nawet pacjenci, którzy mimo szczepienia wymagali pobytu w szpitalu, powinni być baczniej obserwowani, bo oni też mogą być bardziej narażeni na większe ryzyko zawału i udaru.