FDA zatwierdza pierwszą terapię celowaną na glejaki z mutacjami IDH

Doustny inhibitor ukierunkowany IDH1 i IDH2 został zatwierdzony do stosowania po operacji u dorosłych i dzieci w wieku 12 lat i starszych, u których występuje astrocytoma lub oligodendroglioma stopnia 2 z podatną mutacją IDH1 lub IDH2. Zgodnie z FDA, operacja obejmuje biopsję, częściową resekcję lub całkowitą resekcję.

Mutacje w genie IDH1 występują w około 80 proc. glejaków stopnia 2, natomiast mutacje w genie IDH2 zdarzają się rzadziej i występują w około 4 proc.

Jak poinformował rzecznik firmy Servier, przed zatwierdzeniem, które opierało się na danych dotyczących przeżycia bez progresji choroby (PFS) i wynikach badań bezpieczeństwa z kluczowego badania fazy III INDIGO , pacjenci z tym typem glejaka mieli ograniczone możliwości leczenia.

- Zatwierdzenie worasidenibu oznacza „jeden z największych postępów w leczeniu glejaka o niskim stopniu złośliwości od ponad dwóch dekad i umożliwi pacjentom aktywną kontrolę choroby dzięki przyjmowaniu leku raz dziennie – powiedział rzecznik.

W badaniu INDIGO 331 pacjentów zostało losowo przydzielonych do otrzymywania 40 mg vorasidenibu raz dziennie (n = 168) lub placebo (n = 163). Przy medianie obserwacji wynoszącej 14,2 miesiąca mediana PFS była ponad dwukrotnie dłuższa u osób otrzymujących vorasidenib w porównaniu z placebo: odpowiednio 27,7 miesiąca w porównaniu z 11,1 miesiąca (współczynnik ryzyka [HR] progresji choroby lub zgonu 0,39). Czas do następnej interwencji był również istotnie dłuższy w przypadku vorasidenibu w porównaniu z placebo (odpowiednio mediana nieosiągnięta w porównaniu z 17,8 miesiąca; HR 0,26).

61 proc. zmniejszenie ryzyka progresji guza lub zgonu zaobserwowane w badaniu stanowi „znaczący znak skuteczności, który ma potencjał zmiany sytuacji w tej chorobie”, powiedział pierwszy autor, dr n. med. Ingo K. Mellinghoff z Memorial Sloan Kettering Cancer Center w Nowym Jorku, w wywiadzie dla Medscape Medical News w ubiegłym roku, przedstawiając wyniki na konferencji American Society of Clinical Oncology w 2023 r. Wyniki te zostały jednocześnie opublikowane w czasopiśmie „The New England Journal of Medicine”.

Glenn Lesser z Wake Forest Baptist Health w Winston-Salem w Karolinie Północnej, który uczestniczył we wspomnianym spotkaniu, powiedział, że wyniki badań są „statystycznie wysoce istotne, a co ważniejsze, są bardzo istotne także klinicznie”. Dodał, że Vorasidenib może również potencjalnie opóźnić stosowanie toksycznej chemioterapii i radioterapii na wiele lat u pacjentów z tymi nowotworami.

Działania niepożądane stopnia 3 lub wyższego wystąpiły u 22,8 proc. pacjentów, którzy otrzymali vorasidenib, i u 13,5 proc. pacjentów z grupy placebo. Zwiększone poziomy aminotransferazy alaninowej stopnia 3 lub wyższego wystąpiły odpowiednio u 9,6 proc. pacjentów w grupach vs. 0 proc.

Najczęstsze działania niepożądane worasidenibu, występujące u co najmniej 15 proc. leczonych pacjentów, obejmują zmęczenie, ból głowy, COVID-19, ból mięśniowo-szkieletowy, biegunkę, nudności i drgawki. Najczęstszymi nieprawidłowościami laboratoryjnymi stopnia 3 lub 4 były zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, gamma-glutamylotranspeptydazy, a także zmniejszona liczba neutrofili.

Zalecana dawka worasidenibu dla dorosłych wynosi 40 mg doustnie raz dziennie do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. U dzieci w wieku 12 lat i starszych zalecana dawka wynosi 40 mg doustnie raz dziennie dla osób o masie ciała ≥ 40 kg i 20 mg doustnie raz dziennie dla osób o masie ciała < 40 kg.