Zastosowanie immunoterapii po radioterapii w raku płuca wydłuża przeżycie
Podczas spotkania American Society for Radiation Oncology (ASTRO) 2024 przedstawiono wyniki badania fazy 3 NRG-LU005. Wynika z nich, że nie powinno się podawać jednocześnie immunoterapii z chemioradioterapią w ograniczonym stadium drobnokomórkowego raka płuca (SCLC). Immunoterapia wydłuży przeżycie chorych, jeśli damy organizmowi czas na powrót do zdrowia po promieniowaniu.
Z badania NRG-LU005 wynika, że nie ma znaczącej korzyści w zakresie przeżycia wśród pacjentów, którzy otrzymywali atezolizumab jednocześnie z chemioradioterapią, w porównaniu z tymi, którzy otrzymywali samą chemioradioterapię.
Wyniki zgodne z badaniem ADRIATIC
Ostatnie wyniki są zgodne z wynikami badania ADRIATIC, w którym stwierdzono, że rozpoczęcie stosowania durwalumabu kilka tygodni po zakończeniu chemioradioterapii wydłużyło medianę całkowitego przeżycia o 22,5 miesiąca w porównaniu z samą chemioradioradioterapią – 56 miesięcy w porównaniu z 33,5 miesiąca – w SCLC o ograniczonym stadium.
Główna badaczka NRG-LU005, dr Kristin Higgins uważa, że promieniowanie – znany środek immunosupresyjny – prawdopodobnie osłabiło odpowiedź immunologiczną potrzebną do działania atezolizumabu, co wskazuje, że układ odpornościowy może potrzebować czasu na powrót do zdrowia po promieniowaniu przed podaniem immunoterapii.
Podawanie jednocześnie chemioradioterapii i immunoterapii „nie jest dobrym rozwiązaniem"
Wniosek jest taki, że podawanie immunoterapii jednocześnie z chemioradioterapią „nie jest dobrym rozwiązaniem" – powiedziała dr Kristin Higgins, onkolog radiolog z City of Hope Cancer Center Atlanta. - Musimy lek podać po zakończeniu chemoradioterapii.
Autor badania, dr Kenneth Rosenzweig, kierownik oddziału radioterapii onkologicznej w Mount Sinai School of Medicine w Nowym Jorku, zgodził się, że czas podania immunoterapii jest kluczowy.
W obecnym, otwartym, randomizowanym badaniu pacjenci otrzymali jeden cykl chemioterapii (platyna/etopozyd) przed rejestracją do badania, a następnie zostali losowo przydzieleni w stosunku 1:1 do jednoczesnej chemioradioterapii (n = 270) lub jednoczesnej chemioradioterapii w skojarzeniu z atezolizumabem w dawce 1200 mg dożylnie (n = 274). Pacjenci mieli chorobę Tx-4, N0-3, M0 i byli stratyfikowani przez chemioterapię (cisplatyna lub karboplatyna), schemat frakcjonowania radiologicznego (66 Gy raz dziennie vs 45 Gy dwa razy dziennie), płeć i stan sprawności (0-1 vs 2).
Wśród pacjentów otrzymujących atezolizumab środek podawano co 3 tygodnie przez maksymalnie 17 cykli (lub około 1 roku) do momentu progresji lub nietolerowanych działań niepożądanych. Terapia atezolizumabem rozpoczęła się podczas drugiego z czterech cykli chemioterapii, w tym samym momencie, w którym rozpoczęła się radioterapia klatki piersiowej. W grupie kontrolnej pacjenci otrzymywali chemioradioterapię, a następnie obserwację.
Mediana czasu przeżycia wolnego od progresji choroby była podobna w obu grupach
Po 3 latach całkowity wskaźnik przeżycia wynosił 44,7% w grupie atezolizumabu w porównaniu z 50,3% w grupie kontrolnej. Mediana całkowitego przeżycia była o około 6 miesięcy krótsza w grupie atezolizumabu – 33,1 miesiąca w porównaniu z 39,5 miesiąca w grupie kontrolnej – ale różnica nie była istotna (współczynnik ryzyka [HR], 1,11; 95% CI, 0,85-1,45).
Mediana czasu przeżycia wolnego od progresji choroby była podobna w obu grupach – 12 miesięcy w przypadku atezolizumabu w porównaniu z 11,5 miesiąca bez atezolizumabu. Skumulowana częstość występowania niewydolności miejscowej po 2 latach wynosiła 13,1% w przypadku atezolizumabu w porównaniu do 14,4% bez atezolizumabu (HR, 0,84; 95% CI, 0,50-1,40). Całkowitą lub częściową odpowiedź uzyskano u około 59% obu grup.
Zapalenie płuc stopnia 3. lub wyższego występowało częściej w grupie atezolizumabu (5,6% w porównaniu z 3,1%), ale naukowcy nie zgłosili żadnych niepokojących sygnałów dotyczących bezpieczeństwa atezolizumabu w skojarzeniu z chemoradioterapią.
Podawanie promieniowania dwa razy dziennie zamiast jednorazowo poprawiło przeżycie
Jednak badanie wykazało, że podawanie promieniowania dwa razy dziennie zamiast jednorazowo poprawiło przeżycie, niezależnie od tego, czy pacjenci otrzymywali atezolizumab. Wśród 47,2% pacjentów, którzy byli poddawani radioterapii dwa razy na dobę, mediana całkowitego przeżycia wynosiła 35,4 miesiąca w porównaniu z 28,3 miesiąca u osób, które otrzymywały promieniowanie raz dziennie (HR, 1,44; 95% CI, 1,10-1,89).
Rosenzweig powiedział, że wyniki stawiają kwestię promieniowania raz dziennie i dwa razy dziennie „z powrotem na stole". - Promieniowanie dwa razy dziennie jest nadal tak samo niewygodne, jak było w latach 90., kiedy dyskutowano nad tą kwestią, ale jest to coś, czemu powinniśmy się ponownie zdecydowanie przyjrzeć, biorąc pod uwagę wyniki badań, powiedział Rosenzweig.
- Aby dać pacjentom najlepszą szansę, promieniowanie dwa razy dziennie powinno być uważane za optymalny wybór promieniowania dla pacjentów z drobnokomórkowym rakiem płuc w ograniczonym stadium - podsumowała dr Kristin Higgins.
